مسئله 475- ميّت مسلمان را بايد با سه پارچه كه آنها را لنگ و پيراهن و سرتاسرى مى‏گويند كفن نمايند.

مسئله 476- لنگ بايد از ناف تا زانو، اطراف بدن را بپوشاند و بهتر آن است كه از سينه تا روى پا برسد. و پيراهن بايد به اندازه‏اى باشد كه صدق پيراهن كند و سرتاسرى بايد بيشتر از طول جسد باشد كه بستن دو سر آن ممكن باشد و پهناى آن بايد به اندازه‏اى باشد كه يك طرف آن روى طرف ديگر بيايد، گرچه صدق آن كفايت مى‏كند.

مسئله 477- مخارج غسل و كفن و دفن ميّت را به طور متعارف و متناسب با شأن او، مى‏توان از اصل مالش برداشت، گرچه وصيّت نكرده باشد يا صغير داشته باشد، و مخارج تجهيز زن به عهدۀ شوهر است گرچه زن مال داشته باشد.

مسئله 478- هر يك از سه پارچۀ كفن نبايد به قدرى نازك باشد كه بدن ميّت از زير آن پيدا باشد.

مسئله 479- كفن‌كردن ميّت با چيز نجس و پارچۀ ابريشمى يا طلاباف و پوست حيوان حلال گوشت، در حال ناچارى اشكال ندارد، ولى با چيز غصبى يا پوست مردار و يا پارچه‏اى كه از پشم يا موى حيوان حرام گوشت تهيه شود، در حال ناچارى هم جايز نيست و بايد ميّت را بدون كفن دفن نمود.

مسئله 480- اگر كفن ميّت به نجاست خود او يا به نجاست ديگرى نجس شود، چنانچه كفن ضايع نمى‏شود، بايد مقدار نجس را بشويند يا ببرند، ولى اگر در قبر گذاشته باشند، بهتر است كه ببرند، بلكه اگر بيرون‌آوردن ميّت توهين به او باشد، بريدن واجب مى‏شود و اگر شستن يا بريدن آن ممكن نيست، در صورتى كه عوض كردن آن ممكن باشد بايد عوض نمايند.

مسئله 481- كسى كه براى حجّ يا عمره احرام بسته اگر بميرد، بايد مثل ديگران كفن شود و پوشاندن سر و صورتش اشكال ندارد.

مسئله 482- مستحب است انسان در حال سلامتى، كفن و سدر و كافور خود را تهيه كند.